Κλαίρη, Έρικα, Κλειώ – Ο Αρραβώνας

Ο Αρραβώνας

Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Ντόβα «Κλαίρη – Έρικα – Κλειώ»

Διαθέσιμο σε έντυπη και ψηφιακή μορφή (eBook) εδώ!

…Η ώρα έφτασε και επιτέλους πήγαν να ετοιμαστούν πάνω στην κρεβατοκάμαρα. Καθεμία που θα ετοιμαζόταν θα κατέβαινε τις σκάλες. Ο Κώστας είχε ετοιμάσει τη μηχανή του για να τις απαθανατίσει. Είχε βάλει τη βιντεοκάμερα να τραβάει συνέχεια. Με την ψηφιακή του θα έπαιρνε φωτογραφίες.

Πρώτη κατέβηκε η Κλειώ. Το φόρεμα ήταν υπέροχο και πάρα πολύ τολμηρό. Κομψά τολμηρό και προκλητικό, αλλά όχι χυδαίο. Έκανε τέλεια αντίθεση με τα υπέροχα ξανθά μαλλιά της. Φορούσε το δαχτυλίδι και τα σκουλαρίκια που της είχε κάνει δώρο η Έρικα μαζί με την Κλαίρη. Στα πόδια της τα χρυσά, ψηλοτάκουνα, στιλέτο πέδιλα. Προκλητική οπτασία. Πιο προκλητική δεν γινόταν. Και ήταν αυτό ακριβώς που ήθελε. Στα χέρια της κρατούσε ένα μικρό τσαντάκι σε σχήμα φακέλου από μαύρο μετάξι.

Μετά κατέβηκε η Έρικα. Σέξι αλλά και αθώα ταυτόχρονα. Το άσπρο μεταξωτό φόρεμα αποκάλυπτε και τόνιζε το πλούσιο στήθος της. Το κολιέ με το μπριγιάν των τεσσάρων καρατίων που της είχε πάρει η Κλαίρη θα της το φορούσε η ίδια στην τελετή του αρραβώνα. Φορούσε, όμως, τα ασορτί σκουλαρίκια. Στα πόδια της, τα δεκατετράποντα στιλέτο πέδιλα με τα Swarovski. Το περίφημο δαχτυλίδι με το ροζ διαμάντι θα το είχε μαζί του ο Κώστας και θα της το έδινε την ώρα του αρραβώνα.

Και τέλος, κατέβηκε η Κλαίρη. Η απόλυτη γυναίκα. Το συλλεκτικό φόρεμα με τα εκατοντάδες διαμάντια και ρουμπίνια άστραφτε εκθαμβωτικά. Στα αφτιά της κρέμονταν τα μεγάλα σκουλαρίκια με τα έξι ρουμπίνια. Το χέρι της το στόλιζε μόνο το δαχτυλίδι με το διαμάντι σε σχήμα καρδιάς που της είχε κάνει δώρο ο Κώστας. Στα πόδια της φορούσε και αυτή τα δεκατετράποντα στιλέτο πέδιλα με τα Swarovski.

Η Κλαίρη είχε στείλει δελτίο Τύπου σε όλα τα μέσα ενημερώνοντας τι θα φορούσε η καθεμία. Επίσης, είχε δώσει λεπτομέρειες για τα φορέματα και τα κοσμήματα. Αυτή η γυναίκα δεν άφηνε τίποτα στην τύχη.

Τις έβαλε στη βάση της σκάλας και βάλθηκε να τις τραβάει φωτογραφίες.

«Άντε όμως, πήγαινε να ετοιμαστείς κι εσύ» του είπε η Κλαίρη. «Θα φύγουμε σε λίγο».

Από πριν του είχαν διαλέξει όλα αυτά που θα φορούσε. Έκανε ντους, αρωματίστηκε, ξυρίστηκε, φόρεσε το άσπρο μεταξωτό πουκάμισο, χωρίς γραβάτα, τη ζώνη και το παντελόνι του. Τα κορίτσια ήρθαν πάνω για να βάλουν την τελευταία πινελιά τους και να τον μακιγιάρουν. Η Κλαίρη ήξερε πολύ καλά την τέχνη του μακιγιάζ.

Όταν ετοιμάστηκε και αυτός, πήρε το σακάκι του και κατέβηκαν κάτω. Έκαναν έναν τελευταίο έλεγχο, μήπως είχαν ξεχάσει κάτι. Ήταν όλα εντάξει. Η Κλαίρη επικοινώνησε με την Κυρία Άννα για να μάθει τι γινόταν. Η Κυρία Άννα την ενημέρωσε ότι όλα πήγαιναν σύμφωνα με το πρόγραμμα. Το ένα τρίτο των καλεσμένων είχε ήδη έρθει. Τα κανάλια, τα περιοδικά και οι φωτογράφοι ήταν από νωρίς εκεί. Το ίδιο και οι σεκιούριτι, η αστυνομία και η Ασφάλεια. Νωρίς το απόγευμα είχαν πάει και από τις πρεσβείες και είχαν κάνει λεπτομερή έρευνα στον χώρο, για τυχόν τρομοκρατική ενέργεια. Οι υψηλοί καλεσμένοι, σύμφωνα με το πρωτόκολλο, θα έρχονταν μετά τις εννέα παρά τέταρτο. Θα ήταν η Κλαίρη εκεί για να τους υποδεχτεί. Δίπλα της θα είχε και την Κλειώ. Θα έκανε τις συστάσεις μόνο με το ονοματεπώνυμό της. Αν κάποιος ρωτούσε την ιδιότητά της, θα του έλεγαν International Business. Η Έρικα με τον Κώστα θα ξεκινούσαν μόλις θα τους έπαιρνε τηλέφωνο η Κλαίρη. Ήθελε να σιγουρευτεί ότι θα είχαν έρθει όλοι. Τουλάχιστον οι σημαίνοντες.

Όλα ήταν έτοιμα, λοιπόν. Κατέβηκαν όλοι μαζί στο γκαράζ, ευχήθηκαν καλή επιτυχία και η Κλαίρη με την Κλειώ ξεκίνησαν. Φυσικά, τους ακολούθησε το ένα περιπολικό. Ανέβηκαν πάλι πάνω και περίμεναν.

«Αγάπη μου, είμαι πολύ συγκινημένη» του είπε η Έρικα. «Έφτασε η ημέρα μας!»

«Κι εγώ, χαρά μου. Για την ακρίβεια, βέβαια, η δεύτερη ημέρα μας. Μην ξεχνάς τη Μύκονο!»

«Ξεχνιέται η Μύκονος, χαρά μου; Δεν ξεχνιέται. Τι είχα σκεφτεί, όμως, ε;»

«Αφού είσαι πανούργα!» της είπε και τη φίλησε στον αέρα.

Η Έρικα γέλασε.

«Δεν πιστεύω όμως αυτή η συγκίνηση να γίνει καθοριστική; Ξέρεις τι εννοώ!»

«Όχι, μην ανησυχείς. Είμαι πολύ χαρούμενη. Συγκίνηση χαράς είναι. Και δεν θα χαλάσω το μακιγιάζ, σ’ το υπόσχομαι!»

Χτύπησε το κινητό του. Άγνωστο νούμερο. Απάντησε στην κλήση.

«Καλησπέρα, Κύριε Αλεξίου, και συγχαρητήρια. Είμαι ο υπεύθυνος της εταιρείας σεκιούριτι, από τη δεξίωση στο ΝΟΒ. Συγγνώμη για την ενόχληση, μπορώ να σας ενημερώσω για κάτι; Προσπαθώ να επικοινωνήσω και με τη Δρ Αναγνώστου αλλά είναι στην υποδοχή και δεν απαντά στο κινητό της».

«Φυσικά και μπορείτε να μου πείτε. Συνέβη κάτι;»

«Όχι, μην ανησυχείτε. Απλά ήθελα να σας ενημερώσω ότι πριν από πέντε λεπτά εμφανίστηκε στον χώρο του πάρκινγκ ο κύριος Πολυχρονίου και απαίτησε να του επιτρέψουμε την είσοδο. Είχαμε τις οδηγίες που μας είχατε δώσει και το αποτρέψαμε. Εκείνος κατέβηκε από το αυτοκίνητό του και άρχισε να απειλεί ότι θα κάνει επεισόδιο, θα μιλήσει στα κανάλια και διάφορα τέτοια. Πριν γίνει αντιληπτός, τον προσέγγισε ο αστυνομικός διευθυντής και προσπάθησε να τον μεταπείσει. Ο κύριος Πολυχρονίου, όμως, επέμενε και τον απομάκρυναν τελικά άνδρες της αστυνομίας. Αυτό που είναι αξιοπρόσεκτο, και γι’ αυτό κυρίως σας κάλεσα, είναι ότι ο κύριος Πολυχρονίου, φεύγοντας, είπε ότι θα πάει στο Καβούρι και θα τα κάνει όλα γυαλιά καρφιά».

«Κατάλαβα. Και πού είναι τώρα ο κύριος Πολυχρονίου;»

«Νομίζω ότι είναι ακόμη στο περιπολικό. Μόλις ηρεμήσει, θα τον αφήσουν, πιστεύω».

«Μπορείτε να μεταβιβάσετε αυτά που θα πω στον αστυνομικό διευθυντή; Αν έχει οποιαδήποτε απορία ή θέλει επιβεβαίωση, παρακαλώ πείτε του να επικοινωνήσει μαζί μου».

«Δεν χρειάζεται. Είμαστε παλιοί γνώριμοι και έχουμε αρίστη επικοινωνία. Πείτε μου».

«Στην οδό Αριστοτέλους, στο Μεγάλο Καβούρι, βρίσκεται η κατοικία της Κυρίας Ρενιέρη, της αρραβωνιαστικιάς μου. Εκεί σκοπεύει να πάει ο κύριος Πολυχρονίου. Πείτε, λοιπόν, στον κύριο διευθυντή να στείλει πρώτα αστυνομική δύναμη και να παρακολουθεί διακριτικά το σπίτι. Μετά να αφήσει ελεύθερο τον κύριο Πολυχρονίου. Εάν ο κύριος Πολυχρονίου προσπαθήσει να παραβιάσει τον χώρο και να εισέλθει παράνομα στην κατοικία της Κυρίας Ρενιέρη, να συλληφθεί. Υπόψη ότι ο χώρος έχει σύστημα συναγερμού και βιντεοσκοπείται».

«Θα ξέρετε πιστεύω ότι, εάν συλληφθεί ενώ διαπράττει το αδίκημα, η διαδικασία είναι αυτόφωρη. Ανεξάρτητα εάν εσείς θα υποβάλετε μήνυση ή όχι».

«Το ξέρω. Και γι’ αυτόν τον λόγο σας είπα το σπίτι να παρακολουθείται διακριτικά. Δεν θα πρέπει να το καταλάβει. Η αρραβωνιαστικιά μου δεν πρόκειται να υποβάλει μήνυση».

«Μην ανησυχείτε καθόλου. Θα το φροντίσω αμέσως. Θα σας κρατήσω ενήμερο για ό,τι και να συμβεί. Θα στείλουμε κι εμείς ένα δικό μας αυτοκίνητο. Και πάλι συγγνώμη».

«Κι εγώ σας ευχαριστώ. Σε λίγο θα είμαστε και εμείς στη δεξίωση και θα έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε από κοντά».

«Τι έγινε;» τον ρώτησε η Έρικα μόλις έκλεισε το τηλέφωνο.

«Τίποτα ανησυχητικό. Ο ξαδερφούλης σου!»

Της διηγήθηκε τι είχε ειπωθεί κατά τη διάρκεια του τηλεφωνήματος. Η Έρικα χαμογέλασε.

«Είσαι πανούργος» του είπε. «Νομίζω όμως ότι του χρειάζεται, αν τολμήσει να κάνει κάτι τέτοιο!»

Η ώρα είχε πάει ήδη εννέα. Εννέα και πέντε χτύπησε το κινητό του. Ήταν η Κλαίρη.

«Όλα καλά;»

«Όλα εντάξει» του απάντησε. «Σε πέντε λεπτά ξεκινήστε και ελάτε αργά. Είχα μία κλήση στο κινητό μου από ένα άγνωστο νούμερο. Ξέρεις κάτι;»

«Πήρε κι εμένα. Μην ασχοληθείς. Το έχω κανονίσει. Θα σ’ τα πω από κοντά. Εκεί, χαμός;»

«Δεν μπορείς να φανταστείς. Ούτε στα Όσκαρ τέτοιος ντόρος. Α, και να σε ενημερώσω. Θα περάσεις από το πάρκινγκ και θα παρκάρεις στα δεξιά της κεντρικής εισόδου δίπλα στην SLK. Θα κλειδώσεις τη Lamborghini και θα πάρεις μαζί σου το κλειδί, εντάξει;»

«Εντάξει. Άλλωστε δεν είχα πρόθεση να το δώσω, έτσι κι αλλιώς!»

«Η Έρικα πώς είναι;»

«Σούπερ!»

«Εντάξει. Φιλάκια τώρα, τα λέμε σε λίγο!»

Τερμάτισε την κλήση, γύρισε και είπε στην Έρικα:

«Φεύγουμε σε πέντε λεπτά!»

Κατέβηκαν στο γκαράζ, μπήκαν στην ασημί Lamborghini Huracan και ξεκίνησαν. Η Έρικα είχε εντυπωσιαστεί πολύ από το αυτοκίνητο.

«Σήμερα, αγάπη μου, δεν μπορώ να σου δείξω τις δυνατότητες του αυτοκινήτου, αλλά μία άλλη φορά θα το κάνω. Πες μου, όμως, πώς αισθάνεσαι;»

«Συγκίνηση, κυρίως. Ευτυχία, θα έλεγα, επίσης. Πραγματικά, είμαι πολύ ευτυχισμένη που είμαι μαζί σου. Είμαστε δέκα ημέρες μαζί και έχει αλλάξει όλος ο κόσμος μου!»

«Παρόλο που είμαι μεγάλος και χοντρός;» της είπε χαμογελώντας.

«Και κοντός, το ξέχασες!» του απάντησε γελώντας. «Είχες καιρό να το πεις!»

«Και για τη δεξίωση πώς νιώθεις;»

«Αρχικά είχα κάποιους ενδοιασμούς. Όλος αυτός ο άγνωστος κόσμος που έχει έρθει να μας δει. Μετά σκέφτηκα ότι θα είναι για καλό. Τόσοι άνθρωποι θα μας εύχονται. Τελικά, θα είναι για καλό. Αποφάσισα να χαλαρώσω και να το ευχαριστηθώ. Εσύ;»

«Κι εγώ το ίδιο. Είναι η βραδιά μας και θα πρέπει να το ευχαριστηθούμε και να περάσουμε καλά. Αν και πιστεύω ότι άλλες θα μας κλέψουν τη δόξα και την προσοχή!»

«Εννοείς την Κλαίρη και την Κλειώ, φαντάζομαι!»

«Ακριβώς αυτές!»

«Δεν πειράζει, καλύτερα. Ειδικά η Κλειώ πιστεύω ότι το αξίζει. Δεν είχε και πολλές φορές να την ευκαιρία να την προσέξουν. Και μερικές φορές το επιδιώκει τόσο πολύ!»

«Το έχεις καταλάβει κι εσύ, έτσι;»

«Αλίμονο. Δεν είμαι τυφλή. Πάντως σήμερα με αυτό το φόρεμα όντως θα κλέψει την παράσταση. Φοβάμαι όμως κάτι».

«Τι;»

«Μην έχει κακές κριτικές και τη θάψουν τα μίντια. Πιστεύω ότι θα της στοιχίσει και θα πληγωθεί!»

«Όσο γι’ αυτό, μη στενοχωριέσαι καθόλου. Το έχει αναλάβει η Κλαίρη. Τους έχει στείλει ήδη δελτίο Τύπου. Τα σημαντικά και μαζικά μίντια ελέγχονται. Για τα άλλα δεν μας ενδιαφέρει και πολύ. Όλο και κάποιος θα βρεθεί να γράψει και καμιά κακία. Κακοί υπάρχουν πάντα και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε και με αυτούς».

«Έχεις δίκιο. Έτσι είναι. Και μερικές φορές δυστυχώς τους έχουμε και μέσα στην οικογένειά μας. Νομίζω όμως ότι φτάνουμε!»

Είχαν ήδη περάσει τη στροφή για το ΝΟΒ και τον “Αστέρα” και πλησίαζαν. Πραγματικά επικρατούσε συνωστισμός. Αυτοκίνητα παρκαρισμένα, περιπολικά, σεκιούριτι και πολύς κόσμος που είχε μαζευτεί να δει τι συμβαίνει.

Έφτασαν λίγο πριν από τον ΝΟΒ. Η Κλαίρη είχε δίκιο. Ούτε στην τελετή των Όσκαρ στο Χόλιγουντ δεν γινόταν τέτοιος χαμός. Κάμερες, φωτογράφοι, αστυνομικοί και πολύς κόσμος. Πάρα πολύς κόσμος. Η Έρικα είχε σαστίσει.

«Τι γίνεται εδώ;» ρώτησε. «Όλοι αυτοί έχουν έρθει για μας;»

«Ναι, μωρό μου. Αλλά αυτοί δεν είναι οι τυχεροί. Οι τριακόσιοι που είναι μέσα είναι. Μην ξεχνάς ότι είμαστε διασημότητες πλέον. Η παράσταση αρχίζει. Θυμήσου τι κάνουν οι διασημότητες όταν πάνε σε παρόμοιες εκδηλώσεις. Χαμόγελα, συνέχεια χαμόγελα. Είσαι ευτυχισμένη και το δείχνεις. Και όχι βεβιασμένο χαμόγελο. Ειλικρινές. Δεν το φοβόμαστε το πλήθος. Το αγαπάμε και το ελέγχουμε. Χαμογελάμε, λοιπόν. Άλλωστε, είμαστε τα τιμώμενα πρόσωπα!»

«Ναι, μωρό μου, χαμόγελα!»

Λέγοντας αυτά είχε σχεδόν σταματήσει. Οι αστυνομικοί προσπαθούσαν να απομακρύνουν το πλήθος από την είσοδο του πάρκινγκ για να περάσει. Το πάρκινγκ ήταν κυκλικό και χωρούσε ελάχιστα αυτοκίνητα. Η είσοδος του εστιατορίου ήταν στο βάθος δεξιά. Με κόπο έφτασε στο σημείο που του είχε υποδείξει η Κλαίρη και του έδειχναν επίσης οι σεκιούριτι. Παρκάρισε δίπλα στην SLK της Κλαίρης.

Βγήκαν από το αυτοκίνητο. Και τότε έγινε ο χαμός. Φλας από φωτογραφικές μηχανές. Πολλά φλας, πάρα πολλά φλας. Επίσης, προβολείς από τις κάμερες. Ο Κώστας βγήκε πρώτος. Πήγε και άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού για να βγει και η Έρικα. Η Έρικα βγήκε προσεκτικά, τον κοίταξε και μετά κοίταξε τις κάμερες. Είχε ένα τόσο γλυκό χαμόγελο και ήταν τόσο όμορφη! Εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκε πολύ τυχερός, μα πάρα πολύ τυχερός. Την έπιασε από το χέρι, έκλεισε την πόρτα του αυτοκινήτου, το ασφάλισε και προχώρησαν προς την είσοδο του εστιατορίου που ήταν λίγα μέτρα μπροστά τους.

Εκεί τους περίμενε η Κλαίρη και η Κλειώ. Το θέαμα ήταν πραγματικά υπέρλαμπρο. Μόνο αυτή η λέξη μπορούσε να εκφράσει αυτό που έβλεπε. Κάτω από το έντονο φως των προβολέων το φόρεμα αλλά και η Κλαίρη άστραφταν κυριολεκτικά. Το δυνατό φως επίσης είχε κάνει το φόρεμα της Κλειώς σχεδόν αόρατο. Φαινόταν κάθε λεπτομέρεια από το αψεγάδιαστο κορμί της. Το τέλειο, πλούσιο στήθος της. Το μαύρο κιλοτάκι της. Και τα ατελείωτα πόδια της.

Πλησίασαν την είσοδο. Η Κλαίρη τούς υποδέχτηκε. Αγκάλιασε και φίλησε πρώτα την Έρικα και μετά εκείνον. Το ίδιο έκανε και η Κλειώ. Μπήκαν στην αίθουσα.

Είχαν σηκωθεί όλοι και τους χειροκροτούσαν. Η Κλαίρη τούς οδήγησε στο βάθος όπου ήταν το τραπέζι. Επάνω του είχε μία τετραώροφη τούρτα με σαντιγί και φράουλες. Πήγαν και στήθηκαν πίσω από το τραπέζι. Η Κλαίρη πήρε το μικρόφωνο και τον λόγο.

«Αγαπητοί φίλοι. Κατ’ αρχάς, θα ήθελα πολύ να σας ευχαριστήσω εκ μέρους της Έρικας και του Κώστα, αλλά και εμένα προσωπικά, για την τιμή που μας κάνετε να είστε σήμερα μαζί μας. Βρεθήκαμε εδώ σήμερα το βράδυ για να γιορτάσουμε και να ευχηθούμε για τους αρραβώνες της πολύ καλής μου φίλης Έρικας με τον επίσης πολύ καλό μου φίλο Κώστα. Τα παιδιά τα ξέρω χρόνια και πιστεύω ότι είναι ένα πολύ ταιριαστό ζευγάρι. Έχουν μία τόσο δυνατή και βαθιά σχέση, που κυριολεκτικά το λέω, τη ζηλεύω. Με την καλή έννοια, βέβαια. Οφείλω να πω και μου έχει κάνει εντύπωση αυτό, ότι στα αρκετά χρόνια της επαγγελματικής μου καριέρας στην κλινική ψυχιατρική και θεραπευτική ψυχολογία δεν έχω δει ξανά άλλη τόσο δυνατή και τόσο έντονα δεμένη σχέση. Γι’ αυτό και είμαι πολύ χαρούμενη που την επισημοποιούν σήμερα. Επίσης, είμαι πολύ χαρούμενη που μου έκαναν την τιμή να μου ζητήσουν να τους παντρέψω και να είμαι η κουμπάρα τους. Και τώρα έχω και εγώ μία έκπληξη γι’ αυτούς. Θα ήθελα να τους προτείνω, εάν δεν έχουν αντίρρηση φυσικά, να τους παντρέψουμε μαζί με την επίσης πολύ καλή μου φίλη, Κλειώ!»

Στο σημείο εκείνο η Έρικα έβαλε τα χέρια στο στόμα από την έκπληξη και αντί για απάντηση, έφυγε από τη θέση της και πήγε και αγκάλιασε την Κλαίρη και την Κλειώ. Τα δάκρυα βέβαια δεν τα απέφυγαν. Ευτυχώς που το είχαν προβλέψει και το μακιγιάζ ήταν αδιάβροχο. Μετά ήταν η σειρά του Κώστα να τις αγκαλιάσει και να τις φιλήσει.

Προς έκπληξή τους, η Έρικα πήρε το μικρόφωνο από τα χέρια της Κλαίρης και ετοιμάστηκε να μιλήσει. Ήταν κάτι που δεν το είχαν θίξει, μια και δεν είχαν φανταστεί ότι η Έρικα θα ήθελε να κάνει κάτι τέτοιο.

«Σας ευχαριστώ πολύ όλους!» άρχισε να λέει η Έρικα σκουπίζοντας τα δάκρυα από τα μάτια της. «Σας ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου που μας τιμάτε όλοι σήμερα εδώ με την παρουσία σας!»

Η Κλαίρη έσκυψε διακριτικά και του είπε στο αφτί:

«Δεν το είχαμε προγραμματίσει, πριν από λίγο το σκεφτήκαμε!»

«Καλά κάνατε!»

«Η Έρικα τα πάει πολύ καλά!»

«Όντως!»

«Είναι γεγονός» συνέχισε η Έρικα, «ότι από τότε που έχασα τον πατέρα μου, εδώ και δύο χρόνια, είχα κλειστεί κάπως στον εαυτό μου. Η γνωριμία και η σχέση μου με τον Κώστα είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί από τότε. Είναι αυτό που ανέτρεψε κυριολεκτικά όλο τον κόσμο μου. Η σχέση μας είναι πολύ βαθιά. Έχουμε απόλυτη ταύτιση. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ γι’ αυτό. Με κάνει πραγματικά ευτυχισμένη. Επίσης, ευχαριστώ πολύ και την κουμπάρα μας την Κλαίρη για όλα αυτά που έχει κάνει για μένα. Αλλά, τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω την καλύτερή μου φίλη και συνεργάτιδα Κλειώ. Κάτι που ασφαλώς δεν ξέρετε είναι ότι την Κλειώ την ξέρω εδώ και δέκα χρόνια. Μου έχει συμπαρασταθεί πολύ, ήταν πάντα και εξακολουθεί να είναι δίπλα μου. Ήταν και είναι για μένα η μητέρα που δεν γνώρισα, μια που τη μητέρα μου την έχασα μικρή. Πολλές φορές, στις δύσκολες στιγμές, ήταν δίπλα μου είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, κυριολεκτικά. Την ευχαριστώ και της χρωστώ ευγνωμοσύνη. Και φυσικά δέχομαι με απόλυτη χαρά την πρόταση της κουμπάρας μου να μας παντρέψουν μαζί. Κορίτσια, με συγκινήσατε πολύ!». Πήγε και αγκάλιασε ξανά την Κλειώ και μετά πάλι την Κλαίρη. «Τιμή μου να έχω κουμπάρες μου τις δύο καλύτερές μου φίλες. Και δύο από τις πιο όμορφες γυναίκες που έχω δει ποτέ. Δεν συμφωνείτε;»

Όλοι, συγκινημένοι από τα υπέροχα λόγια της, είχαν σηκωθεί και χειροκροτούσαν. Οι περισσότερες γυναίκες σκούπιζαν τα δάκρυα από τα μάτια τους.

«Ευχαριστώ πολύ!» είπε ξανά η Έρικα και έδωσε το μικρόφωνο στον Κώστα.

«Αφού σας ευχαριστήσω κι εγώ με την καρδιά μου, θα ήθελα να πω ότι η γυναίκα μου τα είπε όλα. Σήμερα ανακάλυψα με πολύ ευχάριστη έκπληξη και άλλες ικανότητες που έχει, εκτός από αυτές που ήξερα ήδη. Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Γλυκιά, ευαίσθητη, αξιαγάπητη, αλλά (έκανε μία παύση) όταν χρειαστεί δυναμική και αποφασιστική. Γι’ αυτό φαίνεται να ευθύνονται τα γονίδια της οικογένειας Ρενιέρη. Τον πατέρα της δεν είχα την τιμή να τον γνωρίσω. Νομίζω όμως ότι η κόρη του έχει κληρονομήσει όλες του τις ικανότητες. Κι επίσης νομίζω ότι, εάν ζούσε σήμερα, θα ήταν υπερήφανος γι’ αυτή!»

Στο σημείο εκείνο η Έρικα τον αγκάλιασε, τον φίλησε και του είπε:

«Σε ευχαριστώ. Δεν μπορείς να φανταστείς τι σημαίνει αυτό για μένα!»

Τη φίλησε κι εκείνος και συνέχισε:

«Όσο για την πρόταση της κουμπάρας μας της Κλαίρης, τι άλλο θα μπορούσα να απαντήσω από ένα μεγάλο ΝΑΙ. Άλλωστε, ποιος νομίζω να μην ήθελε να έχει μία τέτοια κουμπάρα!»

Πλησίασε την Κλειώ με την πρόθεση να την αγκαλιάσει. Αυτή τον πρόλαβε, τον αγκάλιασε και τον φίλησε με πάθος στα χείλη. Μόλις τον άφησε, ο Κώστας, παριστάνοντας τον ζαλισμένο από το φιλί, συνέχισε:

«Γουάου, τι σας έλεγα; Ευχαριστώ, λοιπόν, τις γυναίκες μου, Έρικα, Κλαίρη και Κλειώ. Και ευχαριστώ και όλους εσάς που είσαστε σήμερα μαζί μας. Να είστε όλοι καλά!»

Πέρασε το μικρόφωνο στην Κλειώ. Αυτή τον κοίταξε με έκπληξη. Το πήρε, μια που δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, και φανερά συγκινημένη άρχισε να λέει:

«Σας ευχαριστώ πολύ κι εγώ με τη σειρά μου. Θα σας ζητούσα να με συγχωρέσετε επειδή είμαι πολύ συγκινημένη και δεν τα καταφέρνω με τα λόγια, όπως οι προλαλήσαντες. Με την Έρικα έχουμε μία σχεδόν αδελφική σχέση εδώ και δέκα χρόνια. Είναι το καλύτερο παιδί που ξέρω. Έχει περάσει δύσκολες καταστάσεις στη ζωή της. Νομίζω ότι ήρθε η σειρά της για να αρχίσει να χαίρεται. Η σχέση της με τον Κώστα είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να της συμβεί. Είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτούς. Σας ευχαριστώ και πάλι, αλλά είμαι πολύ συγκινημένη για να συνεχίσω».

Ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα. Η Έρικα πήγε και την αγκάλιασε και σκούπισε τα δάκρυά της. Ο Κώστας χειροκρότησε και τον ακολούθησαν όλοι. Η Κλαίρη πήρε το μικρόφωνο.

«Αρκετά συγκινηθήκαμε όμως. Δεν είναι τέλειες;» τους ρώτησε.

Και άλλα χειροκροτήματα.

«Ας περάσουμε τώρα στα ευχάριστα. Μαζευτήκαμε εδώ για να επισημοποιήσουμε τη σχέση της Έρικας και του Κώστα. Ελάτε κοντά μου!»

Έδωσε στην Έρικα τη βέρα του Κώστα. Η Έρικα άρχισε να λέει τον όρκο της:

«Αγάπη μου, αυτό το δαχτυλίδι συμβολίζει την αιώνια αγάπη μου, πίστη, αφοσίωση και σεβασμό. Στα καλά και στα άσχημα. Στην υγεία και στην αρρώστια. Έχεις την αγάπη μου για πάντα!»

Η Κλαίρη και η Κλειώ έπιασαν το χέρι της Έρικας και φόρεσαν τη βέρα στο παράμεσο δάχτυλο του αριστερού χεριού του Κώστα. Μετά τον φίλησαν στο στόμα και οι τρεις. Από ένα διπλανό τραπέζι άκουσε κάποιον να λέει: «Τυχερός άνθρωπος». Και όντως ήταν.

Μετά η Κλαίρη έβαλε το κολιέ με το μπριγιάν των τεσσάρων καρατίων στον λαιμό της Έρικας. Πάλι χειροκροτήματα. Τώρα είχε έρθει και η σειρά του Κώστα. Η Κλαίρη τού έδωσε τη βέρα της Έρικας.

«Λατρεία μου, με αυτό το δαχτυλίδι δεσμεύομαι μαζί σου για πάντα. Η αγάπη μου, η εκτίμησή μου, η αφοσίωσή μου, η πίστη σ’ εσένα και στις ικανότητές σου είναι απέραντες. Θα είμαι κοντά σου για τα εύκολα αλλά και για τα δύσκολα!»

Η Κλαίρη και η Κλειώ έπιασαν το χέρι του και φόρεσαν τη βέρα στο παράμεσο δάχτυλο του αριστερού χεριού της Έρικας. Μετά φιλήθηκαν ξανά. Όλοι μαζί. Τότε έβγαλε κι εκείνος το περίφημο δαχτυλίδι με το ροζ διαμάντι και της το φόρεσε στο μεσαίο δάχτυλο του δεξιού της χεριού.

Η Έρικα σήκωσε ψηλά το χέρι της και το έδειξε. Το δαχτυλίδι ήταν ήδη διάσημο. Οι φωτογράφοι και οι καμεραμάν ήρθαν μπροστά για να απαθανατίσουν αυτό το ιδιαίτερο κόσμημα. Ο πανζουρλισμός κράτησε αρκετά λεπτά. Όταν καταλάγιασε, είχε έρθει η ώρα για να κόψουν την τούρτα. Έπιασαν και οι τέσσερις το μαχαίρι και έκοψαν το πρώτο κομμάτι. Έπειτα ο Κώστας πήρε το μπουκάλι με τη σαμπάνια που βρισκόταν στο τραπέζι, το άνοιξε και σερβίρισε στα ποτήρια τους. Οι σερβιτόροι ήδη είχαν σερβίρει ποτά στα τραπέζια. Σήκωσαν τα ποτήρια τους, ευχήθηκαν και ήπιαν. Τα κορίτσια έλαμπαν από ευτυχία. Κι εκείνος ήταν πολύ ευτυχισμένος. Πήγαν στο τραπέζι τους. Οι σερβιτόροι είχαν αρχίσει να σερβίρουν τα πρώτα ορεκτικά.

«Λοιπόν, πώς σας φάνηκε η έκπληξη;» ρώτησε η Κλαίρη.

«Σούπερ!» απάντησε η Έρικα. «Καλά, πότε το σκεφτήκατε;»

«Λίγο πριν έρθετε. Βασικά, την ιδέα μού την έδωσε η καλλονή από εδώ» είπε και έδειξε την Κλειώ. «Σε μια στιγμή είχε πει: “Τι καλά που θα ήταν να ήμουν κι εγώ κουμπάρα”. Κι εγώ σκέφτηκα: Και γιατί όχι; Αλλά δεν της είπα τίποτα!»

«Δηλαδή ήταν και για σένα έκπληξη;» ρώτησε η Έρικα την Κλειώ.

«Γιατί νομίζεις ότι δεν μπορούσα να μιλήσω; Κορίτσια, είμαι τόσο χαρούμενη, τόσο ευτυχισμένη!»

Εκείνη τη στιγμή, πλησίασε ο υπεύθυνος των σεκιούριτι που είχαν μιλήσει προηγουμένως στο τηλέφωνο.

«Κύριε Αλεξίου, συγγνώμη, και πάλι συγχαρητήρια, είμαι ο υπεύθυνος της εταιρείας σεκιούριτι. Είχαμε μιλήσει και προηγουμένως στο τηλέφωνο. Μπορώ να σας πω λίγο;»

«Παρακαλώ. Έρχομαι σε πέντε λεπτά στην είσοδο».

«Ευχαριστώ πολύ».

Γύρισε στην Κλαίρη που καθόταν στα αριστερά του και της είπε:

«Πρέπει να σε ενημερώσω για κάτι».

Της διηγήθηκε το συμβάν με τον Δημήτρη. Η Κλαίρη είχε την ίδια αντίδραση με την Έρικα. Χαμογέλασε και του είπε:

«Του την έφερες, ε; Καλά έκανες, του χρειαζόταν. Μου αρέσει που τέτοια ώρα είχες μυαλό να σκεφτείς κάτι τέτοιο. Πάμε να δούμε τι έγινε τελικά!»

Σηκώθηκαν να φύγουν. Η Έρικα τους κοίταξε και ρώτησε:

«Τι έγινε;»

«Πάμε να μάθουμε για τον ξαδερφούλη σου!» είπε χαμογελαστά ο Κώστας.

«Α, κατάλαβα».

Πήγαν στην είσοδο του εστιατορίου. Εκεί τους περίμενε ο υπεύθυνος της εταιρείας σεκιούριτι και ο αστυνομικός διευθυντής. Αφού τους ευχήθηκαν, τους ενημέρωσαν για το συμβάν. Σύμφωνα με τις οδηγίες του Κώστα, είχαν στείλει δυνάμεις της Ασφάλειας και σεκιούριτι και παρακολουθούσαν το σπίτι. Μετά άφησαν ελεύθερο τον Δημήτρη. Αυτός πήγε κατ’ ευθείαν στο σπίτι της Έρικας. Προσπάθησε αρχικά να ανοίξει με τα κλειδιά του. Όταν κατάλαβε ότι είχαν αλλάξει τις κλειδαριές, άρχισε να κλοτσάει την πόρτα και επιχείρησε να σκαρφαλώσει στον τοίχο. Τότε χτύπησε ο συναγερμός και επενέβη η Ασφάλεια. Πριν τον συλλάβουν και ενώ ήταν ακόμη σκαρφαλωμένος στον τοίχο, τον φωτογράφισαν. Εν τω μεταξύ είχε έρθει και η εταιρεία του συναγερμού και πιστοποίησε ότι ο Δημήτρης δεν ήταν στη λίστα των ανθρώπων που είχαν δικαίωμα πρόσβασης. Τον οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα της Βούλας, επικοινώνησαν με τον Εισαγγελέα υπηρεσίας, ο οποίος του απήγγειλε κατηγορία και όρισε δικάσιμο για τη Δευτέρα το πρωί. Μέχρι τότε θα έμενε στο κρατητήριο του αστυνομικού τμήματος.

«Καλά τα κατάφερε!» είπε η Κλαίρη.

Ο αστυνομικός διευθυντής τούς ρώτησε αν η Έρικα επιθυμούσε να καταθέσει μήνυση. Ο Κώστας τού είπε ότι την έχει ενημερώσει και ότι δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο. Ο αστυνομικός διευθυντής υπέθεσε ότι, επειδή το αδίκημα είναι αυτόφωρο, θα καταδικαζόταν, κατά πάσα πιθανότητα, σε εφτά μήνες φυλάκιση με αναστολή και θα τον άφηναν ελεύθερο. Πιθανόν να υπέβαλλε έφεση. Ευχαρίστησαν πολύ τον αστυνομικό διευθυντή και επέστρεψαν στο τραπέζι τους. Εκεί ενημέρωσαν την Έρικα και την Κλειώ.

«Δεν πειράζει!» είπε η Έρικα. «Δύο βράδια στο κρατητήριο πιστεύω ότι θα τον συνεφέρουν. Τελικά, ήταν πολύ σωστή η ιδέα σου, αγάπη μου, να αλλάξουμε κλειδαριές!»

«Εγώ νομίζω ότι δεν θα το αφήσει να περάσει έτσι. Θα πρέπει να έχουμε τον νου μας».

Συμφώνησαν και οι υπόλοιπες.

Η βραδιά κύλησε πολύ χαρούμενα. Δημόσιες σχέσεις, πολλές γνωριμίες και πολλές ευχές. Η Έρικα και η Κλειώ γνώρισαν και τη Μαρία, που ήταν καλεσμένη και αυτή. Η Κλαίρη την είχε δασκαλέψει τέλεια. Από τη δεξίωση έφυγαν κατά τη μία μετά τα μεσάνυχτα. Ήδη είχαν φύγει αρκετοί καλεσμένοι. Η δεξίωση επίσημα θα τελείωνε στις δύο μετά τα μεσάνυχτα.

Έφυγαν όπως είχαν έρθει. Η Κλαίρη με την Κλειώ. Ο Κώστας με την Έρικα. Είχαν συμφωνήσει να πάνε στο σπίτι του Κώστα και να συνεχίσουν τη διασκέδασή τους. Δεν ήθελαν με τίποτα να τελειώσει αυτή η βραδιά. Άφησαν τα αυτοκίνητα στο γκαράζ και ανέβηκαν στο ισόγειο. Η Κλαίρη πήγε στην κουζίνα, πήρε μία σαμπάνια και ποτήρια και τους είπε να την ακολουθήσουν. Ανέβηκαν στην κύρια κρεβατοκάμαρα. Η Κλαίρη άνοιξε τη σαμπάνια, έβαλε στα ποτήρια, τους πρόσφερε από ένα και ήπιαν όλοι στην ευτυχία τους.

«Νομίζω» είπε, «ότι είναι καιρός και είμαστε όλοι έτοιμοι να περάσουμε στην επόμενη φάση της σχέσης μας!»…