Κλαίρη – Έρικα – Κλειώ από τον Γιώργο Ντόβα
Απόσπασμα από το Κεφάλαιο 1. Δευτέρα – Κλαίρη!
Διαθέσιμο σε έντυπη και ψηφιακή μορφή (eBook) εδώ!
…Και λέγοντας τα αυτά, σηκώθηκε και πήγε προς τη σκάλα που οδηγούσε στον επάνω όροφο. Ύστερα από πέντε δέκα λεπτά εμφανίστηκε στη σκάλα. Το θέαμα ήταν τόσο έντονο που σταμάτησε προς στιγμήν την αναπνοή του. Φορούσε ένα προ-κλητικό σετ εσωρούχων, από διάφανη μαύρη δαντέλα, ιδιαίτερα αποκαλυπτικό. Το συμπλήρωνε με μαύρες μεταξωτές ζαρτιέρες, δικτυωτές κάλτσες και ψηλοτάκουνα πέδιλα. Κατέβηκε νωχελικά τη σκάλα και πήγε στο ψυγείο της κουζίνας. Έβγαλε τις σαμπάνιες, πήρε δύο ποτήρια και τα έφερε στο βοηθητικό τραπεζάκι του καθιστικού. Έκανε μεταβολή και ξαναπήγε στην κουζίνα. Τότε είδε ότι το κιλοτάκι της ήταν ένα μικροσκοπικό στρινγκάκι. Ο ποπός της ήταν υπέροχος. Ο πλαστικός χειρουργός, που αναμφισβήτητα της τον είχε φτιάξει, ήταν καλλιτέχνης.
Επέστρεψε με το κουτί με τις πραλίνες.
«Λοιπόν, πώς σου φαίνομαι;»
«Είσαι θεά. Είσαι η πιο όμορφη και η πιο τέλεια γυναίκα που έχω δει ποτέ μου».
«Ευχαριστώ. Νομίζω ότι η υπόθεση σηκώνει γλυκά και σαμπάνια».
Λέγοντας αυτά πήρε μία πραλίνα, την έβαλε προκλητικά στο στόμα της, έγλειψε τα χείλη της και μετά τη δάγκωσε. Δεν είχε δει πιο αισθησιακή εικόνα. Μετά άνοιξε την μία σαμπάνια, τη μοίρασε στα δύο ποτήρια και του έδωσε το ένα. Έκαναν μια πρόποση και ήπιαν τη σαμπάνια.
«Έχω και άλλη μία ιδέα» είπε και απομακρύνθηκε ξανά.
Αυτή τη φορά πήγε σε ένα διπλανό δωμάτιο και γύρισε με έναν τρίποδα και μία βιντεοκάμερα.
«Θα γυρίσουμε το δικό μας βίντεο».
Έστησε τη βιντεοκάμερα και την ενεργοποίησε. Ξαναγύρισε κοντά του.
Επανέλαβε τη σκηνή με την πραλίνα. Αυτή τη φορά πιο αργά και ερεθιστικά.
«Και τώρα η σειρά σου».
Ο Κώστας ήταν πολύ ερεθισμένος. Διάλεξε μία ολοστρόγγυλη πραλίνα, την έβαλε στο στόμα του, την έγλειψε και μετά, έτσι όρθια όπως ήταν και στεκόταν προκλητικά μπροστά του με ανοιχτά τα πόδια της, έκανε το κιλοτάκι της στην άκρη. Η περιοχή γύρω από το εφηβαίο της είχε διογκωθεί, αποτέλεσμα του μεγάλου ερεθισμού που ένιωθε. Φαινόταν υγρό. Με μία κίνηση ακούμπησε σιγά σιγά την πραλίνα στην κλειτορίδα της και τη χάιδεψε με μία παλινδρομική κίνηση. Έπειτα έβαλε όλη την πραλίνα μέσα της. Η αίσθηση που ένιωσε ήταν απερίγραπτη. Φυσικά κι εκείνη δεν περίμενε κάτι τέτοιο. Είχε κλείσει τα μάτια της και ανάσαινε γρήγορα. Χωρίς να της αφήσει περιθώριο, έβαλε πάλι το δάχτυλό του μέσα της και με μία κίνηση έβγαλε έξω την πραλίνα. Η Κλαίρη έβγαλε μία κραυγή και άνοιξε τα μάτια της. Δείχνοντάς της την πραλίνα την έβαλε στο στόμα του και την έφαγε…
