«Κλαίρη – Έρικα – Κλειώ» από τον Γιώργο Ντόβα
Απόσπασμα από το Κεφάλαιο 1. Δευτέρα – Κλαίρη!
Διαθέσιμο σε έντυπη και ψηφιακή μορφή (eBook) εδώ!
…Όταν τελείωσε, έβαλε ένα κόκκινο μπουρνούζι και πήγε κοντά του.
«Κώστα μου, τι ήταν αυτό που ζήσαμε; Εάν μου το έλεγε κάποιος, δεν θα τον πίστευα. Ούτε εάν το διάβαζα, ούτε εάν το έβλεπα σε ταινία. Θα έλεγα ότι είναι σκηνοθετημένο και ότι είναι αδύνατο κάποιος να αντέξει τόσο έντονα αισθήματα. Και όμως το έζησα. Αλήθεια, πώς μπόρεσες και προκάλεσες, πώς μπόρεσες και ενεργοποίησες τόσα κέντρα ηδονής; Ήταν σαν κάθε κύτταρο του κορμιού μου να συμμετείχε σε μια ηδονική συμφωνία. Στην κορύφωση είχα σχεδόν λιποθυμήσει. Επειδή ξέρω λίγα πράγματα από φυσιολογία του ατόμου, αυτό μόνο με κοκτέιλ ψυχοτρόπων φαρμάκων μπορείς να το προκαλέσεις. Και πάλι αμφιβάλλω εάν θα έχει αυτή την ένταση».
«Αγάπη μου, το ανθρώπινο σώμα έχει όλες τις ουσίες που χρειάζεται και δεν έχει ανάγκη από πρόσθετα σκευάσματα».
«Και σε αυτό έχεις δίκιο. Αλλά πώς με είπες; Αγάπη μου; Είναι αλήθεια είμαι η αγάπη σου ή απλώς ήταν σχήμα λόγου;»
«Και τότε ήσουν και τώρα είσαι η αγάπη μου. Θα έπρεπε να το έχεις καταλάβει».
Στο σημείο αυτό η Κλαίρη έβαλε τα κλάματα και έγειρε στην αγκαλιά του. Ευτυχώς τα κλάματά της δεν κράτησαν για πολύ. Σηκώθηκε, σκούπισε τα μάτια της και πήγε στον μεγάλο καθρέφτη του μπουντουάρ της.
«Χάλια έγινα»…
