«Ελένη και Μενέλαος» από τον Γιώργο Ντόβα

Απόσπασμα από το Κεφάλαιο 2. Επιστροφή στην Αθήνα!

Διαθέσιμο σε έντυπη και ψηφιακή μορφή (eBook) εδώ!

…Την αγκάλιασε και την φίλησε τρυφερά. Η Ελένη ήταν ακόμη υπό την επήρεια του οργασμού. Μετά ξέσπασε σε αναφιλητά και τον αγκάλιασε ακόμη πιο δυνατά. Όταν συνήλθε, τον κοίταξε, τον φίλησε με πάθος και του είπε:

«Κανένας άντρας, δεν μου έχει φερθεί έτσι. Ποτέ. Οι περισσότεροι είχαν πρόβλημα με την ιδιαιτερότητα μου.»

«Γιατί, είναι τόσο χαριτωμένη!» Της απάντησε χαμογελώντας.

«Δεν μπορείς να φανταστείς, τι έχω τραβήξει. Κάποτε είχα ένα σοβαρό δεσμό, πηγαίναμε για γάμο. Λίγο πριν το γάμο, ο αρραβωνιαστικός μου, μου ανακοίνωσε ότι δεν μπορούσε να το ξεπεράσει και χωρίσαμε.»

«Συγνώμη, αλλά μάλλον ήσουν με τους λάθος άνδρες!»

«Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Από όλους τους δεσμούς μου, μόνον ένας με άγγιξε εκεί. Και αυτός ακόμη μετά από λίγο, έφυγε.»

«Θα σου έχει αφήσει απωθημένα, αυτή η κατάσταση;»

«Αρκετά. Αλλά έκανα ψυχανάλυση και τα ξεπέρασα. Φυσικά αυτό είχε επίπτωση στις σχέσεις μου. Εσύ όμως είσαι τόσο διαφορετικός. Και αυτό που μου έδωσες ήταν τόσο φανταστικό. Σε ευχαριστώ πολύ, αγάπη μου.»

Μόλις συνειδητοποίησε τι είπε, δαγκώθηκε.

«Συγνώμη.» Ψέλλισε.

«Γιατί ζητάς συγνώμη;» Την ρώτησε τρυφερά.

«Ξέρεις, ήταν αυθόρμητο. Νοιώθω πολλά συναισθήματα και δεν ξέρω πώς να τα εκφράσω.»

«Ωραία. Έχουμε ήδη μιλήσει πολύ, οπότε ας ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα. Και κυρίως ορισμένους μύθους. Στον έρωτα δεν υπάρχουν κανόνες. Κάνουμε και εκφραζόμαστε, όπως αισθανόμαστε. Ούτε είναι νωρίς, ούτε είναι αργά. Άρα μπορείς και μπορώ να με αποκαλέσεις και να σε αποκαλέσω όπως θέλουμε. Εάν θέλεις να με πεις αγάπη μου, με λες. Εάν θέλω να σε πω λατρεία μου, σε λέω. Σύμφωνοι;»…